"Hemen hepimizin düşü ve coşkuyu olanca bağımsızlığımızla yaşadığımız o çocukluk yaşlarımızdan bende iz bırakan insan ve olayları yazmaya çalıştım bu kitapta (...) Yarım yüzyıl önce beş ile on üç yaş arası birlikte yaşadığım o insanları anlatırken onlara hiç haksızlık etmemeye çalıştım. Ne anlattımsa iyi ve kötünün ötesinde, yani insanları yargılamadan anlatmaya çalıştım. Yüreğimizle yaşadıklarımızı ortaya koymak, düşünerek yaşadıklarımızı ortaya koymaktan ne kadar da zormuş."
Kemal Demirel
İkinci Dünya Savaşı öncesinin karanlık günlerinde, İstanbul'da, eski zamanların harap konaklarının sakinleri, yoksulluk, korku ve güvensizlik içinde birbirlerine sarılırlar. Piano Piano Bacaksız'da, küçük bir çocuğun hayal gücüyle genişleyen dünyası, bu kuru ve renksiz, acı dolu dünyayı yutar, masumiyetiyle dipsiz kuyulardan yukarıya umut ışıkları çeker. Yazar Kemal Demirel'in gerçek yaşamöyküsünden esinlenerek yazdığı Piano Piano Bacaksız, gücünü işte bu umut ışıklarını, kendi çocukluğundan, günümüzün çocuklarına aktarabilmesinden alıyor.
Kitabın konusu: 1930-35'li yıllarda annesi ve babası ile fakir insanların yaşadığı bir evde yaşayan Kemal'in ev halkı ve yaşam koşullarını bir çocuğun gözünden anlatmasıdır. Konağın diğer odalarında yaşayan fakir kişiler ellerine geçen parayı ve yiyecekleri birbirleriyle paylaşmakta ve fakir ama mutlu bir hayat sürmektedir. Kemal hayatını etkileyen Senai Abi ve Kerim dayı'ya mektuplar yazarak çocukluğunu anlatıyor.
YanıtlaSilKahramanlar: Kemal, defineci Kerim Dayı, filozof Senai Abi, karısı Feriha Abla, çamaşırcı Ulviye teyze ve kızı Nimet, Kemal'in babası kumarcı Hasan, Münevver abla ve simitçi oğlu Abdullah, dilenci Hatice nine ve Kemal'in annesi baş kahramanlardır.
Hikaye 1935'li yıllarda Kasımpaşa'nın fakir bir mahallesinde geçmektedir.
Kitabı okurken fakirlik ve parasızlık çeken insanların birbirini desteklemesi, komşusu açken yemeğini paylaşması çok etkileyiciydi. İnsanlar herşeyi eksik olmasına rağmen mutlular.
Kitabın en etkilendiğim ama aynı zamanda eleştirmek istediğim yönü insanların geçinmek için hırsızlık ve dolandırıcılık yapmaları ve diğerlerinin de bu yolla kazanılan paraları alıp kullanmalarıdır.
Bu kitapta konu olarak fakirlik ve sıkıntı içinde yaşayan insanları ele almaları bunlara rağmen birbirlerinden sevgi ve desteklerini esirgememeleri çok iyi bir davranıştı ama benim bu kitapta hoşuma gitmeyen tek şey oradaki insanların yalancılık,dolandırıcılık ya da hırsızlık yaparak evlerini geçindirmeleri oldu.Bunun dışında bence kitap anlaşılabilir ve etkileyiciydi.
YanıtlaSilBaşarılı bir çalışma...
YanıtlaSilaçıkcası hikayenin anlatımı ve dili dışında konunun gidiş hattını beğenmedim yardımlaşma gibi güzel bi davranışın yanında bunu okuyan okuyucu kitlesine de hırsızlık ve dolandırıcılık yaparak geçindiklerini aktarmak bence çok yanlış diye düşünüyorum, helede okuyucunun yaşı küçük ise.
YanıtlaSilPiano Piano Bacaksız kitabını okurken geçmiş ile gelecek arasında bağ kurdum. İnceledim ve aradaki değişimi görmeye çalıştım. Açlık, fakirlik bir yandan da kavgalar yaşamı dayanılmaz kılıyor. İnsanların korkularını daha iyi anlamaya çalışıyorum
YanıtlaSil